Με πρωτοβουλία της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και στην Κύπρο οργανώνουν κινητοποιήσεις ενάντια στην παγκόσμια οικονομική κρίση και τη λιτότητα.
Παρόμοιες κινητοποιήσεις ενάντια στις αρνητικές επιπτώσεις από την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και στα προβλήματα που επισώρευσε στους εργαζόμενους ο νεοφιλελευθερισμός, οργανώθηκαν από την Παγκόσμια Εργατική Ομοσπονδία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και στην Κύπρο από την ΠΕΟ και ορισμένες τ/κ συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Εμείς ως ΑΚΕΛ θεωρούμε ως θετική εξέλιξη τη διοργάνωση τέτοιων κινητοποιήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Την ίδια στιγμή όμως πιστεύουμε ότι οι κινητοποιήσεις και η πολεμική ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθήθηκε και λειτούργησε για τόσα χρόνια σε βάρος των κατακτήσεων των εργαζομένων, δεν ήταν τόσο έντονη όσο θα έπρεπε από μερίδα του συνδικαλιστικού κινήματος.
Εκείνο που ως ΑΚΕΛ θεωρούμε παράδοξο είναι η προσπάθεια μερίδας του συνδικαλιστικού κινήματος στην Κύπρο (ειδικά της ΣΕΚ), ισοπεδώνοντας τα πράγματα, να ταυτίσει την Κυβέρνηση Χριστόφια με νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τις Βρυξέλλες και ορισμένα συντηρητικά κέντρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η Κυβέρνηση Δ. Χριστόφια προώθησε τρία πακέτα στήριξης της οικονομίας, συγκεκριμένα μέτρα στήριξης της απασχόλησης, καταπολέμησε την ακρίβεια μέσα από την αναβάθμιση των θεσμών και την εισαγωγή πλαφόν σε τιμές βασικών προϊόντων, και αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες κατά 38% την ώρα που πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες αφαιρούσαν κατακτήσεις από τους εργαζόμενους και πετσόκοβαν το κοινωνικό κράτος.
Γι΄ αυτό ως ΑΚΕΛ θεωρούμε ότι μερίδα των συνδικαλιστικών οργανώσεων κτυπά λάθος πόρτα. Στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι το ΑΚΕΛ που τάχθηκε ενάντια στη φορολόγηση των μεγάλων κερδών και της μεγάλης ακίνητης ιδιοκτησίας αλλά άλλοι. Ούτε είναι το ΑΚΕΛ που αμφισβήτησε την προσπάθεια που καταβάλλει η Κυβέρνηση για επιβολή πλαφόν στις τιμές βασικών ειδών πρώτης ανάγκης.
Όπως δεν είναι το ΑΚΕΛ που προχώρησε στο κουτσούρεμα της ΑΤΑ, αυτής της μεγάλης κατάκτησης των εργαζομένων. Ούτε είναι το ΑΚΕΛ που επιχείρησε να περιορίσει το ιερό δικαίωμα της απεργίας αλλά άλλοι.
Ως ΑΚΕΛ λοιπόν θεωρούμε ότι είναι το λιγότερο άδικο αλλά και άτυχες να επιχειρείται από ορισμένους η ταύτιση μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης όπως αυτή του Δ. Χριστόφια με αντιλαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Πολιτικές των οποίων τις αρνητικές συνέπειες όντως κλήθηκαν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.
Κατά συνέπεια είναι εκείνων τις πόρτες που οφείλει να κτυπήσει το συνδικαλιστικό κίνημα και αυτών που εκπροσωπούν την ίδια φιλοσοφία στην Κύπρο.
29.09.10
